Αυτό το κείμενο έχει αρχίσει να γράφεται εδώ και πολύ καιρό και είναι από αυτά που δε μπορούν να τελειώσουν εύκολα. Αφενός επειδή προσπαθώ να συγκροτήσω όλα αυτά που περιφέρονται μέσα στο μυαλό μου ώστε να αποδώσω σωστά το νόημά τους χωρίς να παρεξηγηθώ, κι αφετέρου επειδή μιλώντας -από θαυμασμό πάντα- για έναν άλλον άνθρωπο […]
Η πτώση.
του Μιχάλη Καλούπη Στην περιοχή Μπέρεν νοτιοδυτικά της Ιρλανδίας, βρίσκει κανείς τους βράχους του Μοχέρ, υψωμένοι σαν επιβλητικοί καστρότοιχοι, ριζωμένοι στις παρυφές του Ατλαντικού ωκεανού όπου φυλάνε τους κατοίκους της ενδοχώρας από τα πνεύματα της θάλασσας και τους δυνατούς ανέμους που κουβαλάνε την ξένη αγριάδα της απέναντι ηπείρου. Η πρόσοψή τους είναι ντυμένη με πυκνές […]
Ο Μπομπ Ντύλαν και το καλύτερο τραγούδι που τραγουδήθηκε ποτέ.
του Μιχάλη Καλούπη Μία φίλη κάποτε με ρώτησε ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι και σχεδόν ξαφνιάστηκα με το πόσο άμεσα και εύκολα πήγε το μυαλό μου στο συγκεκριμένο. «Ένα τραγούδι που λέγεται Mr. Tambourine Man, είναι του Bob Dylan, από μία live ασπρόμαυρη εκτέλεση του 64′ στην Αμερική.» «Γιατί έτσι;» «Επειδή νομίζω πως είναι […]
Ο Μπομπ Ντύλαν και το καλύτερο τραγούδι που τραγουδήθηκε ποτέ.
του Μιχάλη Καλούπη Μία φίλη κάποτε με ρώτησε ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι και σχεδόν ξαφνιάστηκα με το πόσο άμεσα και εύκολα πήγε το μυαλό μου στο συγκεκριμένο. «Ένα τραγούδι που λέγεται Mr. Tambourine Man, είναι του Bob Dylan, από μία live ασπρόμαυρη εκτέλεση του 64′ στην Αμερική.» «Γιατί έτσι;» «Επειδή είναι η καλύτερη […]
μεσοπέλαγα – μ . κ .
μκ I Μου’λεγες πάντα: ονειρέψου! κι εγώ έκλεινα τα μάτια κι ονειρευόμουν μια βάρκα μικρή με τ’όνομά σου, ξεφτισμένη απ’την αλμύρα, με κουπιά κίτρινα και κορμί σμαραγδένιο. σ’έστηνα πάντα ν’ανασαίνεις ήρεμα πάνω στα κύματα, πίσω απ’τους βράχους στο λιμανάκι και δε σε χόρταινα ποτέ. Οι ανατολές, τα καλοκαίρια, ο αξάνεμος, τα δειλινά· όλα δικά σου, όλα από […]
Ο Χομαγιούν ο Βακάρ και ο Θανάσης.
Μιας και το προσφυγικό/μεταναστευτικό -όπως θέλετε πείτε το, λίγη σημασία έχει αφού καθένας το αντιλλαμβάνεται όπως θέλει και τον συμφέρει- είναι και πάλι ιδιαίτερα επίκαιρο, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική, θυμήθηκα την ιστορία των Χομαγιούν και Βακάρ. «Ο Hamayun Anwar, 18 ετών και ο Wakar Ahmed, 32 ετών, από το Πακιστάν, βρήκαν τραγικό θάνατο […]
Νίκος Καζαντζάκης, ο μεγάλος αφορισμένος.
του Μιχάλη Καλούπη «Έβαλε τον εαυτό του κάτω εξήντα χρόνια μοναξιάς, τον έστιψε κι έβγαλε την καλύτερη σταγόνα που έχουμε. » Αλέξης Μινωτής για τον Ν. Καζαντζάκη. Με την πρώτη ανάγνωση του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» ένιωσα πως ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με αυτό που είχα στο μυαλό μου ως πραγματική λογοτεχνία αλλα δεν είχε τύχει […]
Η επίδραση των παρευρισκομένων(the bystander effect) – μία ψυχολογική φυλακή.
του Μιχάλη Καλούπη Στην κοινωνική ψυχολογία παρατηρείται ένα φαινόμενο που ονομάζεται φαινόμενο της επίδρασης των παρευρισκομένων. Κατά το φαινόμενο αυτό, ένας θεατής σε μία επείγουσα κατάσταση αρνείται να πάρει την ευθύνη και να προσφέρει βοήθεια, με την πιθανότητα μάλιστα να είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των παρευρισκομένων. Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο μικρότερη η […]
Οι χέστηδες του 2016 – του Μιχάλη Καλούπη
Κυρά Κατίνα μου απ’το Ωραιόκαστρο, Παίρνω το θάρρος να σου γράψω, κυρά Κατίνα μου, επειδή διάβασα την ιστορία σου και θυμήθηκα τα δικά μας, τη δική μου μάνα στη θέση σου πριν χρόνια, κι εμένα στη θέση του παιδιού σου. Θα σου πω λοιπόν τι συνέβη όταν κι εμείς στο μικρό χωριό μας βρεθήκαμε σε […]
Ενας σκυλος που τον ελεγαν Τεσλα
Αυτος εδώ ειναι ο Τέσλα και θα σας διηγηθώ την ιστορία του. Λίγοι θα τη διαβασουν, λιγότεροι θα συγκινηθούν, μα όπως και να χει, να η ιστορία. Το σκηνικο μας ειναι μια Αθήνα πνιγμένη σ αυτη τη γλυκιά μυρωδια του νοτισμένου χώματος, αυτής που φερνει η φθινοπωρινή υγρασία μαζι με τα πρωτοβρόχια. Κατέβηκα προς το […]
project.black.fish 